Miroslav Nikolić je rođen 7. januara 1956. godine u Kragujevcu, ali mu u ličnoj karti piše 8. januar.
Njegov otac, koji je bio vojno lice, zamolio je da se 8. januar upiše u matičnu knjigu da prilikom svakog rođendana neko ne bi pomislio da slave Božić.
Košarkom je počeo da se bavi u ekipi Goše iz Smederevske Palanke. U igračkoj karijeri je još nastupao za Radnički iz Kragujevca, beogradski IMT, a karijeru je završio u ekipi Maribora.
Popularni Muta trenersku karijeru počeo je tamo gde je završio igračku u slovenačkom Mariboru, malom klubu koji se takmičio u nekadašnjoj ligi SFRJ.
Nakon raspada pomenute države, Nikolić se vraća u Srbiju i u periodu od 1991. do 1994. vodio je redom IMT, Gošu i Radnički iz Kragujevca.
Široj javnosti postao je poznat kada je počeo praviti sjajne rezultate sa BFC-om iz Beočina na čijoj klupi je proveo dve sezone. Sa njima je stigao do finala domaćeg prvenstva gde je njegov tim vodio sa 2:0 protiv Partizana, ali su crno-beli na kraju preokrenuli i slavili sa 3:2 u seriji.
Sledeće godine Nikolić se preselio baš u Partizan, nakon što je BFC ugašen. Sa crno-belima je u sezoni 1996/97 osvojio titulu prvaka Jugoslavije, a u Evroligi klub biva zaustavljen u osmini finala od Olimpijakosa, koji je nešto kasnije postao šampion Evrope.
U sledeću sezonu klub je krenuo veoma ambiciozno, ali je Nikolić posle serije poraza podneo ostavku.
Muta je 1998. preuzeo Budućnost, gde su Podgoričani verovatno imali najbolji sastav u istoriji.
U prvoj sezoni klub se okitio titulom prvaka Jugoslavije, ali je Nikolićev tim u polufinalu Saporta Kupa naleteo na Obradovićev Beneton i izgubio.
Budućnost je drugu sezonu dočekala u još jačem sastavu. Odbranili su domaću titulu do koje su stigli bez poraza. U Evropi je ponovo Željko Obradović bio nepremostiva prepreka, ovaj put sa Panatinaikosom u osmini finala Evrolige.
Kasnije je Nikolić bio trener Radničkog iz Beograda, Crvene zvezde, Vojvodine, Apolona i ponovo Budućnosti.
U maju 2006. preuzeo je vršački Hemofarm. Kao trener pomenutog kluba afirmisao je dosta mladih igrača koji su kasniji postali reprezentativci.
Među njima su Mačvan, Marjanović, Marković… Vodio je tim sve do marta 2008. kada je podneo ostavku nakon poraza od Zadra u Jadranskoj ligi.
Muta je u julu 2009. preuzeo Svislajon. Klub je vrlo brzo nakon njegovog dolaska promenio ime u Radnički i preselio se u Kragujevac.
Nikolić je vodio Radnički sve do 2014. Najbolji rezultat tima iz srca Šumadije bio je u sezoni 2012/13 kada su u još jednom polufinalu, ovaj put u Jadranskoj ligi poraženi od Crvene zvezde sa 79:78.
Da je Radnički tada ušao u finale, obezbedio bi sebi plasman u Evroligu. Ovako morali su se zadovoljiti učešćem u Evrokupu naredne sezone.
Nakon odlaska iz rodnog grada 2015. osnovao je košarkaški klub Dinamik. Vrlo brzo, sa mesta glavnog trenera pomogao je svom klubu da obezbedi plasman u KLS ligu u sezoni 2015/16.
U julu 2017. nakon punih 19 godina Nikolić se vraća u Partizan potpisavši trogodišnji ugovor sa crno-belima.
Nedugo zatim, nakon serije loših rezultata Nikolić je dobio otkaz. Posle neuspešnog mandata u crno-belom taboru sa klupe je predvodio ponovo Dinamik i Vojvodinu.
Kao izuzetan motivator često je bio deo stručnog štaba reprezentativnih selekcija.
Sa mesta glavnog trenera sa Srbijom je osvojio Evropsko prvenstvo do 20 godina 2006. godine i Svetsko prvenstvo do 19 godina 2007. godine.
Kao pomoćnik osvojio je zlatne medalje na Evropskom i Svetskom prvenstvu 1997. i 1998. godine, a iz 1996, 2014, 2016 i 2017. godine ima srebrne medalje.
